PADİŞAH ŞİİRLERİ

Biz bülbül-i muhrik-demi gülzâr-ı firâkız Âteş kesilür geçse sabâ gülşenimizden. Sultan II. Selim (Sarı Selim)   Ey Muhibbî, âşık oldur, derd-i yârı hoş göre Dertten kurtulmasın kim, derdine dermân arar. Kânûnî Sultan Süleyman   Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek. Yavuz Sultan Selim   Milletimde ihtilâf ü tefrika endîşesi Kûşe-i kabrimde hattâ bîkarar eyler beni İttihâdken savlet-i a’dâyı def’e çâremiz, İttihâd etmezse millet dağ-dâr eyler beni. Yavuz Sultan Selim   Külahın sat da harceyle, müdâhin olma bir ferde. Cihanda kelle sağolsun, külâh eksik değil merde. Necîb (Sultan III. Ahmed)   Ekmiyen biçmedi bu mezrada velhâsıl Kime lâzımsa ekmek, ona lâzım ekmek! Necîb (Sultan III. Ahmed)   Cevr-i dilber, ta’n-ı düşmen, sûz-i firkat, za’f-ı dil Dürlü dürlü derd için halketmiş Allah’ım beni. Fatih Sultan Mehmed   Sanma şâhım / herkesi sen / sâdıkâne / yâr olur Herkesi sen / dost mu sandın / belki ol / ağyâr olur Sâdıkâne / belki ol / âlemde bir / serdâr olur Yâr olur / ağyâr olur / serdâr olur/ dildâr olur. Yavuz Sultan Selim   Bozulubdur bu cihan sanma ki bizde düzele Devlet-i çerh dönüverdi kamû mübtezele Şimdi ebvâb-ı saâdetde gezer hazele İşimiz kaldı hemân merhamet-i Lemyezel’e.  Sultan III. Mustafa   Bizimle saltanat lafın edermiş ol Karamânî Hüdâ fırsat verir ise kara yere koram ânı. Fatih Sultan Mehmed   Nâsiyemde kâtib-i kudret ne yazdı bilmedüm Âh kim bu gülşen-i âlemde hergîz gülmedüm. Şehzâde Mustafa (1553)   Niyyetim hidmet idi saltanât u devletime Çalışur hâsid-i bedhâh, aceb nekbetime? II. Osman   Sen pister-i gülde yatasun şevk ile handân Ben kül döşenem külhân-ı mihnette sebeb ne? Cem Sultan (Ağabeyi II. Bayezid’e)   Çün rûz-ı ezel kısmet olunmuş bize devlet Takdîre rızâ vermeyesün böyle sebeb ne? Hâccü’l-Haremeynüm diyüben da’vi kılursun Bu saltanât-ı dünyevîye bunca taleb ne? II. Bayezid (Kardeşi Cem Sultan’a)   Yürü var ey Bayezid sen süregör devrânını Saltanat bâkî kalır derlerse ol yalandır. Cem Sultan Geçme nâmerd köprüsünden ko aparsun su seni Yatma tilki gölgesinde, ko yesün aslan seni. Yavuz Sultan Selim (Ridâniye Seferi'nde)